Geceninsukuneti - Selin

sadece sana, benim uyuduğumu sanıp yüzümü okşamaya başladığın, beni hafifçe öptüğün, suratımı izlediğin, gözlerinin dolup ağladığın her saniye, dünyadaki en kıymetli saniyeler benim için, keşke zamanı orada durdurabilsem.

benim senden çok daha büyük derdim tasam varmış ben bunu yeni anlıyorum. seni hafife almıyorum ben kaç gece ağlayarak elim kalbimde uyandım ama şimdi kalbim yere düşmesin diye yavaşça, telaşsız yürümek de varmış. ne tarafa baksam tutarsızlık, sınandığım bir hayatın gediğindeyim. konuşamıyorum. bağırarak ağlayasım geliyor. canımın içi sen bir kenara ama benim gerçekten senin acına teşekkür edecek, senden çok daha büyük ve tarifsiz bir yaram da varmış.

ne zaman bir şeyler ters gitse dünyanın sonuna gelmiş gibi davranmaktan vazgeç. sen.

Ben iyi biri değilim ama yemin ederim seni çok seviyorum.

“senden başka ne varsa terk ettim birer birer”

untitled by bearandvodka on Flickr.

evimdeyim, mutfakta. aspiratörün o loş, sarı ışığını açıp oturdum yine. biliyor musun ben o mutfaktaki aspiratör ışığını çok seviyorum anne bana çocukluğumu anımsatıyor hatta o sarı aspiratör ışığının kokusu bile var benim için hamsi tava kokuyor mesela, kızartma kokuyor, anason kokuyor, buram buram rakı kokuyor, müzeyyen senar kokuyor, babaanne evi, babaanne mutfağı kokuyor hepsini o kadar iyi anımsıyorum ki anne, daha dün yaşamış gibi, kokusunu bile alıyorum hala, burnumda tütüyor anne, burnumda tütüyor

“Bizim senle hukukumuz var. Avukatımız var. Suçumuz var. 

Bizim senle bir ömrü paylaşmaya andımız, bu andı çiğneyip içyüzümüzü ifşa eden ihanetlerimiz, birbirimizi kolayca harcamanın lüksü, bu lükse sığan baş önde boş boş oturuşlarımız var. Konuşamayışlarımız, hiçbir şeyi açıklayamayışlarımız, kaçıp gitmeyi erdem sayışlarımız var.

Umutmuş, bir şans daha vermeklermiş, özürlermiş, lütfen unutlarmış: Zaaf Zaaf! Bunlar evrim zaafı! Ben kin tutmayı aşktan daha yüce bilirim. Aşk acısı silinir, kin mezara kadar! Sadece hümanist olacak kadar düşük değil IQ seviyem! 

Bu gece alkolle sabahla; ona de ki: Ben kanıma kırmızı rengi veren kişiyi kaybettim.  Bu gece hüzünle sabahla; ona de ki: Ben bedendeki mıknatısın büyüsünü bozdum. 

Bu gece iğrenç bir korku filmiyle sabahla; ona de ki: Kabuslarımın orta yerindeki tek güzel mabedin kapısına sıçtım. 

Bu gece imla kurallarına uyulmuş edebi bir intihar mektubu ile sabahla; ona de ki: Farkındayım, ölsem, cesedimi gerçekten teşhis edebilecek tek insan odur; ceset de olsam, hainim hâlâ. 

Ne mutlu sana! ”