Untitled By Bearandvodka On Flickr.

— Khalil Gibran

Mt. Rainier

mütemadiyen dolu bir kafayla, taştan değil ama ağır bir yürekle, gündelik sıkıntıların fizyolojik yansımalarıyla, sana hissettirmediğim ve aslında şikayetçi de olunmayacak bir ton tantana ile yine de seni arıyorum yıllardır. sen bilmezsin ama ben birçok şeyi yonttum, yine sana uydurdum bu aptal kafamla. tüm o aşk mektupları, yirminci yüzyıl icadı elektronik postalar, adını bilmediğim adımı sayıklayanlar tüm sevgiler sana olan sevgimi bütün etti, kırpıp attım fazlalıkları. tüm insan kalabalığını. bulduğumda inkarla, kaybettiğimde yüz yıllık kayıptan doğan ümitsiz birkaç sözle, yine de seni anıyorum. hayatımın hep aynı döneminde, hiç utanmadan yüzümü kızartmadan, yıllardır.

ice bakan ici gorur de ondan biz gercekten kaciyoruz

neden herkesi iyi insan sanıyoruz biz salak mıyız

Herkesi, her şeyi yıkıp geçerken sana denk gelince afallarım.

seni çok seviyorum ama

ait olmadığımı hissettiren yerler için savaşmamalıyım