benim senden çok daha büyük derdim tasam varmış ben bunu yeni anlıyorum. seni hafife almıyorum ben kaç gece ağlayarak elim kalbimde uyandım ama şimdi kalbim yere düşmesin diye yavaşça, telaşsız yürümek de varmış. ne tarafa baksam tutarsızlık, sınandığım bir hayatın gediğindeyim. konuşamıyorum. bağırarak ağlayasım geliyor. canımın içi sen bir kenara ama benim gerçekten senin acına teşekkür edecek, senden çok daha büyük ve tarifsiz bir yaram da varmış.
Gülten beni tanımaz, ben Gülten'i unutmam
— natalie díaz, from “american arithmetic”, postcolonial love poem (via letsbelonelytogetherr)
florebo quocumque ferar. -taşındığım her yerde çiçek açacağım.-
ice bakan ici gorur de ondan biz gercekten kaciyoruz
neden herkesi iyi insan sanıyoruz biz salak mıyız
— Khalil Gibran