Gece vakti, yaz ayının tatlı serinliğinde düşüncelere dalarak yürümek...
Ömür denilen, esip esmediği belli belirsiz bir rüzgârın bizi bir yerlere savurmasını bekliyoruz. Arkamızda bıraktığımız yarınların da bugüne hiçbir tesiri olmadığını bile bile yarına fazla umut yüklüyoruz.
Bir insanın hayatı hep mi olumsuz olur, hep mi bahtsız olur, yoruldum gerçekten.
Uzun süren fedakârlık bir kalbi taşa çevirebilir.
Nasıl savrulduysam kendimden bile bir parça kalmamış..
İçim, bir çocuğun kapıda kalmışlığı gibi...
Kaç güneş battı o gece de bilmiyorum ama bir daha hiç sabah olmayacak gibiydi. Bir söz kaç güneş batırır, o zaman öğrendim.
Sardunyalar soldu elimde.
Ben pek sevilmedim, o yüzden garip bir kişiliğe sahibim. Aldırış etmeyin..
Nasıl savrulduysam kendimden bile bir parça kalmamış..
Bir kördüğüm ki içim, çözdükçe dolaşıyor.