Uzun süren fedakârlık bir kalbi taşa çevirebilir.
Bir şehrin uzak semtleri gibi gözlerin.
Sevilmemesi gereken biriymişim gibi hissettiriyorlar.
Yorulduğumu hissettiğim anda gözlerinde dinlenmek. Yağmurlu ve kapalı bir havada içim daralırken aklıma gelişin ve günümün aydınlanışı. Ya da ne bileyim bir tebessümünü görmek için gece yarısı yollara düşmek, yolda hayallere dalmak. Sana yenilmek ve bu yenilgiyi kolayca kabul etmek, en güzel yenilgi olduğunu bilmek. Bir de avuç içlerinde hayatı bulmak, orada kalmak istemek. İşte belli olmuyor, bu sevginin günün hangi vakti insanı konuşturacağı.
Bir akşamüstü yenilirim kendime hep.
Ben pek sevilmedim, o yüzden garip bir kişiliğe sahibim. Aldırış etmeyin..
Yaramın nerede olduğunu bilmiyorum. Yalnız bir yerlerim acıyor..
Hiçbir şey güzel olmayacak...
Gece vakti, yaz ayının tatlı serinliğinde düşüncelere dalarak yürümek...
Nasıl savrulduysam kendimden bile bir parça kalmamış..