Neydin sen.. ? Bir rüzgar mıydın da, şöyle bir esip geçtin? … Bir ayna mıydın ki, gözlerimi kaybettim içinde ve şimdi ne seni, ne de kendimi görebiliyorum? Neydin sen?!"
" Göle düşen
bir hüznüm vardı
ay vakti
ve sadece buna mavi bir gece tanıktı..."
Bir düzlüğü yürür gibi uyuyordu.
Hafif, sakin ve huzurla.
Uyanınca, kaldığı yerden o dik yokuşu
çıkmaya devam edecekti.
Her gün.
Ve bir Nazım Hikmet şiiri düğümleniyor boğazımda. “Piraye. Gel sana muhtacım",
diyor şair
‘sana muhtacım’.
Ve bir Özdemir Asaf şiiri yayılıyor geceye. “Günün en güzel saatleri bunlar, yanımda kal”, diyor şair.
'yanımda kal’.
Ve bir Atilla İlhan şiiri dağılıyor içimde.
“Ben sana mecburum”, diyor şair.
'sana mecburum’.
Gözlerimden akıyor, Cahit Sıtkı'nın dizeleri. “Öldük, ölümden bir şey umarak”, diyor şair. Şair öldü.
'ölümden bir şey umarak’
Kalbimi parçalıyor, Cemal Süreya'nın dizeleri. “Oysa ben senin gözlerinsiz edemem, bilirsin”, diyor şair.
'gözlerinsiz edemem’.
Yalnız hissediyorum. Boşluğa itiyor beni, Sabahattin Ali'nin satırları. “Başkalarının oldun mu ? Benimsin diyemediğim”, diyor şair.
'benimsin diyemediğim’...
Kimseye kızmıyorum aslında
Kırgın olabilirim yalnızca
Ama sorsalar, "İyiyiz" deriz hâlâ
Kimseye kin tutmam aslında
Üzgün olabilirim yalnızca
Ama sorsalar, "Mutluyuz" deriz hâlâ 🎶🌼