“Hissiz Değiliz, Merhametsiz Hiç Değil. Sadece Bu çağa Denk Gelmenin Neticesinde Duygularımızı

● İnsan Dünyaya Gelir ..

Koşar,

Yorulur,

Soluklanır Ve Gider...

Hikaye Bu Kadar...!

Ve bir Nazım Hikmet şiiri düğümleniyor boğazımda. “Piraye. Gel sana muhtacım",

diyor şair

‘sana muhtacım’.

Ve bir Özdemir Asaf şiiri yayılıyor geceye. “Günün en güzel saatleri bunlar, yanımda kal”, diyor şair.

'yanımda kal’.

Ve bir Atilla İlhan şiiri dağılıyor içimde.

“Ben sana mecburum”, diyor şair.

'sana mecburum’.

Gözlerimden akıyor, Cahit Sıtkı'nın dizeleri. “Öldük, ölümden bir şey umarak”, diyor şair. Şair öldü.

'ölümden bir şey umarak’

Kalbimi parçalıyor, Cemal Süreya'nın dizeleri. “Oysa ben senin gözlerinsiz edemem, bilirsin”, diyor şair.

'gözlerinsiz edemem’.

Yalnız hissediyorum. Boşluğa itiyor beni, Sabahattin Ali'nin satırları. “Başkalarının oldun mu ? Benimsin diyemediğim”, diyor şair.

'benimsin diyemediğim’...

Vedalar zamansızdır...

Taşlar bile yontulduğu zaman,

Kalbe dönüşebilirler.

Ama iş kalbe dönüşmekte değil,

Kalbin sırrına erişmekte...

Bazen insan ördüğü atkıyı elleriyle sökmeyi bilmeli. Bazen emek , sahiden boşa gitmeli…

Herkesin bir kıyıya ihtiyacı vardır .

Sorgulanmadığı

Yargılanmadığı

Huzuru ve sessizliği bulduğu bir kıyıya...

Ve qün biter, qece başlar..

Ne şâir kalır ne şiir..

Gece yarısından sonra,

ßütün sözler

Hüzün kokar..! ⭐️🌙

“Ben hiç bir acının geçtiğine inanmıyorum.

Sadece daha taze bir acı bulunca,

diğerini rafa kaldırıyoruz.

Hepsi bu..."

"Evet, bazen gerçekten hiç kimsemiz

yok gibi gelir…

Sanki dünya susar,

içimizde fırtınalar koparken

kimse fark etmez.

Ama bil ki bu duyguyu yaşayan

sadece sen değilsin.

Yalnızlık bazen bir yük, bazen de bir öğretmendir.

Kendine döner insan o anlarda…

Kendi sesini duyar, kendi gücünü bulur.

Ve belki de en büyük 'kimse'yi orada keşfeder:

Kendini."