bazen o kadar manasız, o kadar nedensiz gibi görünen şeyler yapabiliyorsun ki anlayamıyorum seni. anlam veremiyorum ben sana. sen de bir bok paylaşmıyorsun.
sarhostum bahanesiyle yazsam mı
ağlamaktan basım ağrıdı gecmiyo bu
normal bir insan gibi "seni seviyorum" demez. onun yerine güler, kafasını iki yana sallar ve küçük bir gülümseme ile "aptalın tekisin" der.
“+ hakkında senin bile unuttuğun şeyler hatırlıyorum. - ya da tam tersi. + evet, belki. - ben ölünce tüm o şeyler de benimle birlikte ölecek..."
çoğu erkek benim bir kavram olduğumu, onları bütünlediğimi, yaşadıklarını hissettireceğimi düşünür. oysa ben huzur arayan, kafası karışık bir kızım o kadar. kendi dertlerini bana yükleme.
öpsene beni tam da bu gece, inancım kalmamışken hiçbir şeye
içindeki öfke geçince ne kadar özlediğini fark etmek
cumaya giden erkek çekiciliği
biriniz gelip makyajımı çıkarabilir mi