“make yourself proud,”
Her gecenin bir hikayesi vardır...
Fakat bu hikaye kitaplarda okunmayacak kadar karanlıktır...
Bengeceninkaranlığı
Bir noktadan sonra vazgeçmek olanaksızdır. Erişilmesi gereken noktada orasıdır.
Franz Kafka
“Please don’t expect me to always be good and kind and loving. There are times when I will be cold and thoughtless and hard to understand.”
- Sylvia Plath
Kalıcı arkadaşlar olacak mıdır ki bu dünyada? Hayır... Arkadaşlıklar dostluklar ateş gibidir...Bir üflemenle söner ve giderler. Aynı bir ateş gibi...
Ama ateş geriye bırakmaz mıydı küllerini onunla birlikte?
İşte bizi de böyle bıraktılar... Geriye sadece arkalarından küllerini bıraktılar.
Başkaları için değil...
Kıydığın ve kendine ayıramadığın zamanlar için ağla..
Arkana baktığında kimseyi yanında bulamayacaksın.
Çünkü hayatta kalan sadece sen olacaksın..
Bu hayatta inanın bana birisinin sana hiç olduğunu söylemesi değil, Asıl kötü olan sana hiç olduğunu hissettirmesidir. Ve bulunduğun her ortamda sana hiç bir insan muamelesi yapmasıdır. Şunu söylemeliyim ki bu hayatta bence hiçbir insan hiç değildir. Bence asıl bunu söyleyenler kendini kandırmaya çalışan insanlardır... Önemli olan ise böyle insanlara karşı ayakta durmak değil midir?
Bazen olacak ayağımıza sarmaşıklar dolanacak yere düşeceğiz...
Bazı zamanlar olacak dikenli güllü yollardan geçeceğiz...
Fakat karanlıkta her zaman bir umut vardır. Öyle değil mi?
Yıldızlar karanlık olur mu derseniz...
Hayır.
Yıldızlar hiçbir zaman karanlık olamaz. Gece onunla birlikteyken bile...
Gece o yıldızların çıktığı akşam...
Sadece gecenin hiçbir zaman bitmeyeceği karanlıkla söner yıldızlar onunla birlikte...
Bengeceninkaranlığı
Bazen, tek gecenin karanlığını hapsolduğumuz geceler olmaz.
Çünkü, içimizdeki ruhta onunla hapsolur o gece...
Eğer, ruhundaki... içindeki acılarla birlikte ne kadar çoksa o zincir daha çok bağlanır bileklerine...
Peki ama sorarım size bu zinciri açacak bir anahtar var mıdır?