Herkese Iyi Akşamlar...

Espresso-stained pages, whispered thoughts between hardcover spines, and mornings that begin with poetry and croissants. A soft life of books, cafés, and intentional stillness.

Birine ‘’Sus!!!’’ demekle o kişiyi söylemek istediklerinden susturabilirsin...

Peki ama... Onu kendi kafasından geçen düşünceleri bu kadar kolay susturabilir misin?

Ya da birinin kalbinin kırdıktan sonra onu bir daha onarabilir misin?

Bir insanın kalbi tektir.

Aynı zamanda onun sevgisinin, kalbinin senin olmasının 1 kerelik olduğu gibi...

                                                                                      Bengeceninkaranlığı

Bazen bir çatıda yalnız başına kahveni alıp yıldızları izlemek...

Kendini karanlık bir odaya kapatmaktan daha iyiydi bir yandan da...

Bu hayatta inanın bana birisinin sana hiç olduğunu söylemesi değil, Asıl kötü olan sana hiç olduğunu hissettirmesidir. Ve bulunduğun her ortamda sana hiç bir insan muamelesi yapmasıdır. Şunu söylemeliyim ki bu hayatta bence hiçbir insan hiç değildir. Bence asıl bunu söyleyenler kendini kandırmaya çalışan insanlardır... Önemli olan ise böyle insanlara karşı ayakta durmak değil midir?

Bazen olacak ayağımıza sarmaşıklar dolanacak yere düşeceğiz...

Bazı zamanlar olacak dikenli güllü yollardan geçeceğiz...

Fakat karanlıkta her zaman bir umut vardır. Öyle değil mi?

Anyone who keeps the ability to see beauty never grows old.

— Franz Kafka

Why all streets silence?

Why our all dreams dark?

Why don’t  you hear me my god? 

All of my tears pour like rain...

All midnight... 

Sesimi duyabiliyor musun?

Müziklerdeki  isyanı...

Kabuslarımızdaki çığlığı...

İçimizdeki akan öfkeyi hissedebiliyor musun?

Dalga gibi kıyıya çarpıyor yavaşça...

Hepsi bir yandan sesleniyor.

Ve yavaşça silinip gidiyor..

Herkesin sesi kafamızda uğulduyor

Ama bunu sadece sen durdurabilirsin

Birlikte okyanusa yelkenle açılıp maceralara atılıyoruz

Ne kadar da güzel... Ne kadar da güzel...

Kimse yok.

Sadece ikimiz... 

                                                                    KARANLIK NOTALAR

Bu imkansızdı; ne de olsa insan kendi ışığını ona yansıtan kaç kişi tanırdı ki? İnsanlar daha çok meşaleye benzerdi, bir esintiyle sönene dek yanarlardı. Başka kişilerin yüzlerinin insana kendi yüz ifadesini, içini ürperten en gizli düşüncelerini yansıtması ne kadar nadirdi?

Fahrenheıt 451

autumn favourite season... 🤎🖤

ig credit: myphotography_com