İnsanın Fıtratı Bellidir

Biraz nostaji iyidir gün başlasın...

Mutlu pazarlar Günaydın dünya 🌼🙃🌞

● İnsan Dünyaya Gelir ..

Koşar,

Yorulur,

Soluklanır Ve Gider...

Hikaye Bu Kadar...!

Ve bir Nazım Hikmet şiiri düğümleniyor boğazımda. “Piraye. Gel sana muhtacım",

diyor şair

‘sana muhtacım’.

Ve bir Özdemir Asaf şiiri yayılıyor geceye. “Günün en güzel saatleri bunlar, yanımda kal”, diyor şair.

'yanımda kal’.

Ve bir Atilla İlhan şiiri dağılıyor içimde.

“Ben sana mecburum”, diyor şair.

'sana mecburum’.

Gözlerimden akıyor, Cahit Sıtkı'nın dizeleri. “Öldük, ölümden bir şey umarak”, diyor şair. Şair öldü.

'ölümden bir şey umarak’

Kalbimi parçalıyor, Cemal Süreya'nın dizeleri. “Oysa ben senin gözlerinsiz edemem, bilirsin”, diyor şair.

'gözlerinsiz edemem’.

Yalnız hissediyorum. Boşluğa itiyor beni, Sabahattin Ali'nin satırları. “Başkalarının oldun mu ? Benimsin diyemediğim”, diyor şair.

'benimsin diyemediğim’...

Vedalar zamansızdır...

Hiç olmadık bir anda karşılaşırız belki seninle. Belki bir şiir'de rastlaşırız.

Ya da bir şair'in dinlemeye korktuğu şarkının sözlerin de buluruz birbirimizi.

Kim bilir, belki bir filmin en acıklı sahnesinde dökeriz yaşlarımızı, beraber izleyemediğimiz...

Belki aynı otobüste yolculuğa çıkarız, birbirimizden haberimiz olmadan.

Sen cam kenarında,

ben canının kenarında bitiririz yolu...

Bilmiyoruz, belki de aynı türkülere kulak verdik,

aynı kaldırımlara bastık,

aynı saatlerde ıslandık.

Ya aynı sokak lambasının altından geçtiysek?

Bilmiyoruz...

Belki de hep aynı acılara ağlamışızdır seninle.

Ama bilmiyoruz işte.

Kim bilir, belki aynı sokak kedisinin başını okşadık,

aynı köpekten korktuk,

aynı kuşun kanatlarına takıldı aklımız,

aynı gökyüzüne uçtu.

Belki hep aynı masal'ın sonunu sevdik,

Aynı saatler de uyuduk,

Aynı saatler de uyandık.

Belki birbirimizi farkı yerler de ama,

hep aynı anlarda bekledik.

Bir şarkı anlatır...bir şiir yazar seni../uzaklara yazılan bir mektup gibi.../masumca yağan bir kar tanesi'dir./üşümüş tebessümler üstüne...

Tüm masalar mutlu bitmezmiş,

Her bahar çiçek açmaz mış,

Her köpek sadık kalmazmış,

Dün koştuğu yoları bugün yürümekte, zorlanamilirmiş insan,

Her merhem iyileştirmez,

Her yara kapanmazmış,

Her aşk bir gün bitmez,

Her insan değişmezmiş,

Farklı iklimin çiçekleriyiz biz,

Seni yaşatan yağmur,

Beni öldürebilirmiş,

Bilemezmişiz...

"Evet, bazen gerçekten hiç kimsemiz

yok gibi gelir…

Sanki dünya susar,

içimizde fırtınalar koparken

kimse fark etmez.

Ama bil ki bu duyguyu yaşayan

sadece sen değilsin.

Yalnızlık bazen bir yük, bazen de bir öğretmendir.

Kendine döner insan o anlarda…

Kendi sesini duyar, kendi gücünü bulur.

Ve belki de en büyük 'kimse'yi orada keşfeder:

Kendini."

SEVGİ yüksek tepelerde açan çiçeğe benzer.

Önemli olan onu koparmak değil;

BİR ÖMÜR BOYU YAŞATMAKTIR…“