Kimi Insanlar Vardır; Kitaplardan Değil, Tarlalardan, Ormanlardan, ırmak Kıyılarından Bir şeyler

Bütün mesele kaos içinde sakinliği bulmak.

Yanındayken,

“Seni seviyorum,” diyemediğin herkese,

vakti geçtiğinde duyamayacağı şekilde,

“Seni özlüyorum,” demek zorunda kalırsın.

Bazen, bir mezar taşına,

Bazen ise,

bir fotoğrafa sıkışmış gülen bir yüze...!

" Anılar takvim gibidir, her zaman geriye bakabiliriz ama asla geriye dönemeyiz. "

Hiç olmadık bir anda karşılaşırız belki seninle. Belki bir şiir'de rastlaşırız.

Ya da bir şair'in dinlemeye korktuğu şarkının sözlerin de buluruz birbirimizi.

Kim bilir, belki bir filmin en acıklı sahnesinde dökeriz yaşlarımızı, beraber izleyemediğimiz...

Belki aynı otobüste yolculuğa çıkarız, birbirimizden haberimiz olmadan.

Sen cam kenarında,

ben canının kenarında bitiririz yolu...

Bilmiyoruz, belki de aynı türkülere kulak verdik,

aynı kaldırımlara bastık,

aynı saatlerde ıslandık.

Ya aynı sokak lambasının altından geçtiysek?

Bilmiyoruz...

Belki de hep aynı acılara ağlamışızdır seninle.

Ama bilmiyoruz işte.

Kim bilir, belki aynı sokak kedisinin başını okşadık,

aynı köpekten korktuk,

aynı kuşun kanatlarına takıldı aklımız,

aynı gökyüzüne uçtu.

Belki hep aynı masal'ın sonunu sevdik,

Aynı saatler de uyuduk,

Aynı saatler de uyandık.

Belki birbirimizi farkı yerler de ama,

hep aynı anlarda bekledik.

Yaralar

Kabuk bağlar,

Sızılar diner,

Acılar dibe çöker.

Hayatta

Sevinilecek şeyler

Yeniden fark edilir.

Bir yerlerden bulunup

Yeni mutluluklar edinilir.

Kuytu bir yeri olmalı insanın, boğucu kalabalığın arasından kaçıp saklanabileceği, tüm sırlarını saklayabileceği, vicdanıyla baş başa kalarak kendi ile konuşabileceği...Derin bir yeri olmalı insanın! Kimsenin göremeyeceği.Öyle bir yer olmalı ki; çektiği tüm acılarını, gözyaşlarını ve hatta mutluluklarını gömebileceği ve hiç kimsenin bilmeyeceği bir yerden bahsediyorum.Bir yanına maviden çalma yeşillerini, diğer yanına zifiri karanlık nefretlerini saklayabilmeli...En güvenilir bir dost gibi kuytu bir yeri olmalı insanın;Paylaşabileceği, kendine bile açamadığı sırlarını ona açabileceği...Yanan yüreğine sağanak yağmurlarla yağan, üşüyorum dediğinden, karamsar gecelerine güneşi doğdurabilen, kuytu bir yeri olmalı insanın.Öyle bir yer olmalı ki;Sen gelmeden ‘'Hoş geldin''diyebileceği...Bir çocuğun annesi, yâda şairin kâğıt ve kalemi gibiKuytu bir yeri olmalı insanın,Gözyaşlarını silebileceği...

Bir şarkı anlatır...bir şiir yazar seni../uzaklara yazılan bir mektup gibi.../masumca yağan bir kar tanesi'dir./üşümüş tebessümler üstüne...

Bazı hikayeler mutlu sonla bitmez.

Bazen çok sevmek kavuşmaya da yetmez.

Bazen ne yaparsan yap, içindeki ağrı hiç geçmez.

Ben istiyorum ki;

Birileri ölmediği sürece hayatımızdan çıkmasın..!

Dev hatalar yapılmasın..!

Yollar ayrılmasın..!

Birini sevdiysek hep sevelim..

Yaşarken gömmeyelim yok yere...

"Ama olmuyor işte.."