Yaralar

Tüm masalar mutlu bitmezmiş,

Her bahar çiçek açmaz mış,

Her köpek sadık kalmazmış,

Dün koştuğu yoları bugün yürümekte, zorlanamilirmiş insan,

Her merhem iyileştirmez,

Her yara kapanmazmış,

Her aşk bir gün bitmez,

Her insan değişmezmiş,

Farklı iklimin çiçekleriyiz biz,

Seni yaşatan yağmur,

Beni öldürebilirmiş,

Bilemezmişiz...

Kimse Kimseyi Tam Unutamıyor.

Tam Affetmiyor,Tam Güvenemiyor,Tam Küsemiyor,Tam Vazgeçemiyor,

Kimse Aslında Tam Değil...!

Ben mi kalbimin suçlusuyum

Bir şarkı anlatır...bir şiir yazar seni../uzaklara yazılan bir mektup gibi.../masumca yağan bir kar tanesi'dir./üşümüş tebessümler üstüne...

Bana Dünyanın En Güzel Çiçeğini Göster Deseler Annemi Gösteririm...

"Gönül kırıklığının acısını dindirecek

bir yolculuk yapılmadı henüz..."

Ne diyordu şair; "Ne kadar uzağa gidersen git, kaçmak istediğin her şey içinde...".

"Sessizliği seçen zaten her şeyi söylemiştir "...

Dostoyevsky

SEVGİ yüksek tepelerde açan çiçeğe benzer.

Önemli olan onu koparmak değil;

BİR ÖMÜR BOYU YAŞATMAKTIR…“

"Sesinizi yükseltmek yerine sözlerinizi yükseltin.

Çiçekleri büyüten şey yağmurdur, gök gürültüsü değil.."

Beni öldürmedi ama bir şeyler değişti,

Bir parçam kayboldu, sonsuza kadar yabancı.

Çekip gittim, ama aynı değil,

Gölgeli bir ruh, sessiz bir alev.

O gün kim olduğumun bir parçasını aldı,

Sebepsiz yere beni aramaya bıraktı.

Devam ediyorum ama boşluğu hissediyorum,

Bir zamanlar bütün olan bir kalp, şimdi yok edildi.

Bu beni bitirmedi ama tam değilim—

Ruhumun derinliklerinde bir yankı kaldı.

Buradayım, nefes alıyorum, ama gerçek reddedildi—

O gün bir parçam, sessiz sedasız öldü.