Yani Ben Bu Kadarını Hak Edecek Ne Yapmıs Olabilirdim Ki

son demlerim

bana aycicegi legosu alır mısınız👍🏻😔

insan bazen kaybettiği insanları değil de onlarla kaybettiği kendini özler

"ben demiştim" demeyi, ezberledim gitmeyi

kaybolduk bu arada evin yolunu bulmamız 1 saat sürdü

ayaklarım sekiz çiziyor şu an

"bana hiçbir şey anlatmıyorsun, joel. ben kapağı açık bir kitap gibiyim. sana her şeyi anlatıyorum. her utanç verici ayrıntıyı. bana güvenmiyorsun.'"

"sürekli konuşmak iletişim kurmak demek değildir."

"benim yaptığım bu değil. seni tanımak istiyorum. ben sürekli konuşmuyorum, tanrım! bir şeyler paylaşmak zorundasın değil mi? buna samimiyet denir. bana bunu söylettiğin için çok kızgınım."

"özür dilerim. benim hayatım hiç de ilginç değil."

ama yine de, çoğunlukla hayır. çoğunlukla boğuluyorsun. o da bunu anlamıştı. ve benim de anladığımı fark etmişti. ve babam. üçümüz de boğulduk ve birbirimizi nasıl kurtaracağımızı bilmiyorduk, ama hepimizin birlikte boğulduğumuza dair bir anlayış vardı.

bir şekilde birbirimizi anlıyorduk, annem, babam ve ben. hepimiz ne kadar berbat durumda olsak da birbirimizi anlıyorduk. annem, tüm hayatınız boyunca boğuluyormuş gibi hissetmenin nasıl bir şey olduğunu biliyordu, sadece bu anlar, bu çok nadir, kısa anlar hariç, aniden hatırladığınız... yüzebildiğiniz anlar.

anlamak isteyen sesinden de anlar, sessizliğinden de

bir şekilde birbirimizi anlıyorduk, annem, babam ve ben. hepimiz ne kadar berbat durumda olsak da birbirimizi anlıyorduk. annem, tüm hayatınız boyunca boğuluyormuş gibi hissetmenin nasıl bir şey olduğunu biliyordu, sadece bu anlar, bu çok nadir, kısa anlar hariç, aniden hatırladığınız... yüzebildiğiniz anlar.