"bin bıçak var sırtımda, biniyle de adaşsın. her biri hayran sana"
kapüşonumu taktım, rastgele açtım şarkıyı. sokaklar karanlık ve sessiz. yavaş yavaş yürüyorum. biraz üşüyorum ama rüzgarın tenimi ısırması hoşuma gidiyor daha da yavaşlıyorum. bu sefer kafamda ki sesler konuşmuyor. sadece şarkının sözlerine takılıyorum " ve sil gözünün yalnızlıklarını, o an fısılda duvarlara adımı"
gökyüzünü öpmek isterdim Ömür Hanım, gözlerimle değil, dudaklarımla. yoruldum bulutları kirpiklerimde taşımaktan.
"Nasılsın?" dedi. "İyiyim. Seni çok özledim, arada ses ver." dedim. " Sen de..." dedi. "Ben de..." demedi. Aradaki uçurumu anlamayacak kadar güzel.
11 yaşında yaptığım tabloya bakınn