Uykulardayım, Düzensiz Uykularda~

“Adam saatini satıp, kadının güzel saçları için gümüş bir tarak aldığı sırada; kadın, adamın saatine zincir alabilmek için saçlarını satıyordu.”

ne çok da derdin varmış be Lara

arkasından ağlayan olma geri getirmez çok ağlasanda~

Aslında sadece yalnız kalmak istiyorum. Geri kalan hayatımı tek başıma geçirmek istiyorum. Hani diyorlar ya yalnızlık kötü bişey diye bence en güzel şey yalnızlık. Hayatımda kendimden başka hiç kimseye gerek yok zaten hayatıma başkalarını aldıkça kendimi çıkarıyorum. Ben kimsenin bana karışmadığı bi hayatı seviyorum, ben kimsenin bana karışmadığı beni seviyorum ve ben özgür olmayı seviyorum.

Ben küçükken de gizli gizli ağlıyordum.

Yorgunum ben, gün içinde sürekli uyuyorum geceleri uyanığım kendimi yorgun hissedecek fiziksel hiçbir şey yapmıyorum ancak çok yorgunum. ben birileriyle konuşmak istemiyorum ama anlatmak istiyorum anlatmaya kalksam kendimi ifade edemeyeceğimi de biliyorum. başım ağrıyor istemsiz göz yaşlarım akıyor ama neden ağladığımı da bilmiyorum. odaklanamıyorum hiçbir şeye zaten sürekli bir şeyleri unuttuğum için zihnimde boşluklar hissediyorum. küçüklüğüme dair anılar hatırlıyorum anneme anlattığımda ise bunların yaşanmadığını söylüyor, psikolog kendi anılarını 3. kişi gözünden göremezsin diyor. düşününce haklı göremem ama o zaman o anılar neden sürekli zihnimde dönüp duruyor? kendimle konuşmalarım artıyor, düşüncelerim susmuyor engel olamıyorum, ders çalışamıyorum, düşüncelerim o kadar fazla ki gerçek hayattan soyutlanıyorum. hayallerde yaşıyorum, hissizleşiyorum, duygularını fazlaca yansıtan insanlara tahammül edemiyorum teselli vermeyi de bilmiyorum zaten ben.

11 yaşında yaptığım tabloya bakınn

darmadağınığım, karışığım. toparlayamıyorum, toparlanamıyorum.