19h45.

Elizabeth Taylor wearing ‘Soiree a Rio’ dress (Spring-Summer Haute Couture Collection and wearing a pair of diamond and cultured pearl ear pendants, by Ruser) in 1961. 

 Photos by Mark Shaw

th ey .,,,,, r,,ee,,, soo,,, cuuuute,,,,,,, 

abyssdivecenteramed

We recently got the luck of seeing one of the most beautiful fishes of Bali, maybe even the world, out of the hole it usually hides in: the gorgeous ribbon eel. Ribbon eels are very aptly named, you can see that for yourselves. They also are a very interesting fish. Indeed, like some underwater inhabitants, they will go through a sex change in the course of their lives. However, they don’t do it in the usual order. Like the clownfish, they are born males and evolve into females, in time. It is actually very easy to notice, the males being bright blue and yellow while the females turn completely yellow. And this ine is actually a teenager, as it till bears some black from its younger days. Isn’t nature just fascinating? 🐠🎗️💫

______________________________

Nous avons récemment eu la chance de voir l’udes plus beaux poissons de Bali, si ce n’est dumonde, la magnifique murène ruban, hors dutrou dans lequel elle se cache la plupart dutemps. Les murènes rubans portent très bienleur nom, comme vous pouvez le constater. Maisc’est également un poisson qui a une biologietrès interessante. En effet, comme beaucoupd’espèces marines, la murène ruban change desexe au cours de sa vie. Cependant, elle ne lefait pas dans l’ordre habituel. Si la plupartdes poissons passent de femelle à male, lamurène ruban s’y prend dans l’autre sens,comme le poisson clown. Il est très facile dedéterminer le sexe d’une murène ruban, lesmâles portent une livrée blue électrique etune nageoire dorsale jaune et deviennententièrement jaunes lorsqu’ils setransforment en femelles. La nature ne cesserajamais de nous étonner !🐠🎗️💫

.

For a chance to witness such a rare show, bookyour dive with Abyss Dive Center Bali at anytime!

✉abyssdivecenterbali@gmail.com

☎+62 812 3842 8046

💻abyssdivecenter-bali.com

“Je vais creuser en vous, dévoiler à vous-même vos désirs les plus profonds, les plus inavoués…”.

everything in the meat route is just.. so disappointing. even the parts i was looking forward to (davekat, calliroxy, rosemary, rose, jade, john being happy) ended up either being debased or tainted. i couldnt enjoy davekat without dirk looming over inserting in commentary and basically trying to force dave to kiss karkat. and then after that karkat was being a dickbag and they acted like everything was solved. calliope and roxy are nb and in love which is great! but then that got tainted with the misgendering and dirk just disregarding both of them, as if he never really cared about roxy, his (pre epilogue) BEST FRIEND and it hurts! jade is nothing but a plot vessel once more and rose is nullified and rendered weak while kanaya realized she was manipulated and is grieving over losing her wife. john was never happy and in his one moment of non-sadness he dies and terezi just… is there. shes deemed unimportant and given up. 

i truly believe that things wouldve been better without the epilogue. even with the fandom becoming smaller at least we had out own space to share content and be happy with the creation of relationships, of mending familial bonds, of binding together arcs. but all of that is taken and either made a joke about or thrown away amongst a sprinkle of oocness and joyful bitter acerbity. there may have been some good parts but lets be real its a 1:5 ratio of good scenes to either awful or tainted scenes and im willing to neglect this entire update to lie back and make a happy ending where fiction can be lent some joy

ÖMRÜMÜN EN KAHKAHALI YILBAŞI AKŞAMI

Doksanların sonuna doğru Eskişehir'de öğrenciydim. Okulu bırakmak üzereydim, ailemi bırakmıştım, solculuk beni bırakmıştı. Sik gibi kalmıştım tek kelimeyle. Beş kuruş param olmadan günler geçiriyordum. Hala şaşarım, ne yiyip ne içiyordum o zamanlar diye? Tek bir örnek vereyim, sefaletin boyutunu anlayın. Bir gece yarısı soğuktan donmasın diye hohlaya hohlaya yazı yazmaya çalıştığım tükenmez kalem dondu. Üşüyordum, ne soba vardı ne doğalgaz. İkisi de umurumda değildi. Ama sahip olduğum tek kalem donup yazmamaya başlayınca panikle ortalığı birbirine katarak kalem aramaya başladım. .mına koduğumun odasında bir tane bile kalem yoktu. Ne parasızlığı, ne gazsızlığı ne de açlığı umursayan ben, yazacak tek bir kalem bulamayınca yer döşeğine kapanıp sızana kadar ağlamıştım. Ertesi gün Titanik 4 adlı kafeye gidip beş altı tane kalem çaldım. Hala ödemiş değilim borcumu.. Depodan bozma tek odalı evimde, daha önce orada oturan öğrencinin çöp diye atmadığı arkası boş binlerce sayfa vardı. Okulu tamamen boşlamıştım. Uyku desen yıllar önce beni boşlamıştı. Yapacak başka hiçbir şeyim yoktu. Çıldırmış gibi yazmaya başladım ben de. Hastalığın tanımını bile değiştirmiş, manik değil panik depresif olmuştum iyice. Aklıma ne gelirse yazıyordum. Saatler, günler hatta aylar birbirine girmişti. Kiloyla aldığım tütünü uç uca ekleyip, bir taraftan şehvetle sigara içiyor diğer taraftan da aklıma ne gelirse yazıyordum. Hayatımın en öfkeli yazılarıydı onlar, başka bir buhran anında hepsini yaktığım, nelerden bahsettiğim hakkında şu an en ufak bir fikrimin bile olmadığı, binlerce sayfa. Bir yüzlerinde makro iktisat, hukuka giriş, ekonometri notları, diğer yüzlerinde benim hezeyanlarım. En azından bir kaç tanesini saklayabilseydim keşke.. O saçma sapan ve hepsi birbirine benzeyen günlerden biriydi. Neredeyse 24 saat yemek yemediğim ve uyumadığım günlerden biri. Yine kudurmuş gibi sabahtan akşama kadar yazdığım, öfkeden ve yorgunluktan başımın çatlayacak kadar ağrıdığı bir gün. Dışarı çıkayım dedim, biraz hava almak için (pencere bile yoktu .mına koduğumun odasında). Kendimi dışarı atıp gelişigüzel dolaşırken önce kalabalığı fark ettim, sonra garip şarkılar eşliğinde yaptıkları enteresan hareketleri ve sonra bazılarının tuhaf kırmızı kostümlerini. Vay anasını dedim dışımdan, lan bu gece yılbaşıymış. Birden annemi aramak geldi aklıma. Kastamonu'daydı ailem. Elimi cebime attım, uzun süredir sakladığım jetonu aldım ve kulübe aramaya başladım. Porsuğun kenarındaki kulübeye geçip tuşlara bastım. Tek bir jetonum vardı, konuşmak istediğim binlerce şey vardı, etrafımda eğlenen sürüyle insan vardı ve o an benim sadece anneme ihtiyacım vardı. İkinci çalışta açıldı telefon. Kardeşim çıktı, annemi istedim. Hastaneye götürdü babam dedi. N'oldu ne hastanesi dememe kalmadan kapandı telefon. Delirmek üzereydim. Dışarı çıkıp kulübenin yakınındaki insanlara jeton sordum. Kimsede yokmuş. Bayiye gidip jeton istedim, parasını yarın bırakırım dedim. Yok dedi pezevenk. Oysa kasanın yanındaki jeton kutusunu görüyordum. Allah belanı versin deyip sokağa çıktım tekrar. Hayatım boyunca hiç yapmadığım bir şey yapmaya başladım. Geçen insanlara bozuk paranız var mı diye sorarak yürüdüm. Yarım saatten fazla dolaştım, en az yirmi kişiye sordum. “Pardon, bozuk paranız var mı? Yirmisinin de yokmuş bozuk parası. Yavşakların yılbaşı eğlencesi vardı, markalı botları vardı, sevgilileri vardı, kalemleri, doğalgazları, planları vardı. Ama hiçbirinin bozuk parası yoktu. Serdar aklıma geldi sonradan. Evi biraz uzaktaydı. Ondan alırım jeton parası diye düşünüp tekrar yürümeye başladım. Sonra yolda bir tanıdık denk geldi. Durumu anlatıp biraz para istedim. O parayla da üç tane jeton alıp hemen evi aradım.. Önemli bir şeyi yokmuş annemin. Tansiyonu düşmüş biraz. Ben aradığımda da evdeydi zaten. Konuştuk biraz, kapattım. Sonra odama döndüm hızlıca. İnsanlar eğlenmeye, kahkahalar atmaya devam ediyordu. Ve ben biraz daha baksam suratlarına, o gece kesin cinayet işleyebilirdim. Ciddi bir gerekçeye ihtiyacım yoktu, bir jeton parasını bile esirgeyen ırkın mensubu olmaları yeterliydi. Kendimden korkup hızlıca eve girdim. Kağıtlarımı elime alıp yazmak için yere eğildim. O da ne? Yazmıyor. Diğer kalemi aldım, o da yazmıyor. Diğeri de. Diğeri de.. Kafeden çaldığım ucuz kalemler de donmuştu soğuktan. Bir an Allah'a küfretmek geldi içimden. Sonra hemen tövbe dedim. Gözlerim doldu, tuttum kendimi ağlamadım. Donmuş kalemleri sıkı sıkı avuçlayıp, güldüm. Kahkahalarla güldüm. O gece ben, hayatım boyunca gülmediğim kadar çok güldüm..

856 ans d’histoire…

Notre Dame De Paris

Hey, Tumblr. How are you doing? We hope you’re staying safe and taking care of yourself.

There’s been a lot of misinformation flying around about the coronavirus disease, or COVID-19. In an effort to help combat that, last week we surfaced some reliable sources (and mental health resources) over here in this post. This week we want to give you the opportunity to ask a doctor questions you need answered.

An Answer Time with Dr. Rita Issa

Dr. Rita Issa is a physician in London. She holds a diploma in tropical medicine, is a lecturer in public health, and has previously worked with Médecins Sans Frontières (Doctors without Borders) and the World Health Organization.

Dr. Issa will answer questions on the COVID-19, as well as inform everyone on how we can become “super-preventers,” live Friday, March 20th, at 3 p.m. ET right here on @staff​.

If you want to submit your question for consideration, head on over to our ask box right now and ask away. The best way to keep yourself safe is by keeping yourself informed.

Once you’re done submitting your question, take a peek below at this video from Dr. Issa (with the help of VideoRev) describing five ways to disrupt the coronavirus:

Stay safe, Tumblr. 

I had a very emotionally rough weekend and this is what I’m looking forward to monday morning

har lige snakket med min roomie om vores irritable tyktarme og hvordan vores lort varierer:) bonding<3