Nasıl Bi His Biliyor Musun? Oda çok Geniş Ama Sığamıyorsun, Bak Kapı Orada Ama çıkamıyorsun,

Sevdiklerinize yüreğinizde ne varsa hissettirin,

Belki ne Yarın olur,

ne de Yarın "O olur" diyor Ahmed Arif ve ekliyor;

"Hayat geç kalmayı hiç affetmez"

İnsan insana çözüm olmalı,

Düğüm değil...

İnsan insana ilaç olmalı, 

Dert değil...

İnsan insana yoldaş olmalı, 

Yük değil...

İnsan insana lazımdır; 

Ama; İNSAN İNSANA...

Çok hızlı yaşarsın, yavaş git derler.

Yavaş yaşarsın, ölü gibisin derler.

Orta halli yaşarsın, monotonsun derler.

Gülersin, ne gülüyo bu deli gibi derler.

Ağlarsın, bunalım derler.

Susar dinlersin, dilini mi yuttun derler.

Konuşursun, sus bi artık derler.

Çalışırsın, amele derler.

Yatarsın, beleşçi derler.

Kısacası derler de derler...

İnsanı candan ederler.

Sonra anlarsın ki gelmiyor artık geriye geçen günler.

Ona buna kulak vermeye bir son ver,

Yoksa onun bunun lafına baktı böyle oldu derler.

HOŞ GELDİN

ESKİYEN YÜZÜMÜN YENİ GÜLÜMSEYİŞİ,

Hoş geldin!

Seni olmadığın zamanlarda da sevmiştim,

Olmadığın baharlarda da…

Ama hiç bu kadar telaşlanmamıştım.

Beklememişiz üstelik birbirimizi…

Birlikte ıslandığımız yağmurlarımız yok…

Ne kavgalarımızın adı bir olmuş,

Ne “dost” diye baktığımız yüzler…

Ayrı ayrı akmış göz yaşlarımız.

Ben, asırlardır okşamamışım yanağını,

Senin yüzün ağlamaktan yorulmuş…

Ama yine de

HOŞ GELDİN

ESKİYEN YÜZÜMÜN YENİ GÜLÜMSEYİŞİ,

Hoş geldin!

Bir, yüzün vardı görmediğim,

Bir, sesin…

Hiç duymadığım…

Kokunu çiçeklerle tanımlayamazdım.

Dokunmadım, bilemezdim

Ellerinin beyazlığını.

Hangi şarkının neresinde,

Hangi şiirin en sevdalı sözünde

Çıkacaktın, bilemezdim.

Dilimin ucundaydın hep,

İşte; şimdi düşüverdin!

HOŞ GELDİN

ESKİYEN YÜZÜMÜN YENİ GÜLÜMSEYİŞİ,

Hoş geldin!

“Ağır ağır çıkılan bir merdiven” yok…

Eskittiğin yıllardan değil,

Sızlayınca yüreğin, anlıyorsun:

Yine gecikmişsin…

Sen, yeni yeni öğreniyorsun sevmeyi,

Bense çoktan düşürmüşüm aklıma ölümü.

Gönlün bedene baş kaldırdığı yerdeyim…

Ama yine de

HOŞ GELDİN,

ESKİYEN YÜZÜMÜN YENİ GÜLÜMSEYİŞİ,

Hoş geldin!

incinsen de, incitme. İnsan dilinin arkasında gizlidir.

Haci bektaş-i veli

Rabbim !

Haller bir tek sana hakkıyla ayandır.

darılmışlığıma, kırılmışlığıma, dökülmüşlüğüme merhamet et…

uzaktan seviyorum seni 

kokunu alamadan, 

boynuna sarılamadan 

yüzüne dokunamadan 

sadece seviyorum

öyle uzaktan seviyorum seni

elini tutmadan

yüreğine dokunmadan

gözlerinde dalıp dalıp gitmeden

şu üç günlük sevdalara inat

serserice değil adam gibi seviyorum

öyle uzaktan seviyorum seni

yanaklarına sızan iki damla yaşını silmeden

en çılgın kahkahalarına ortak olmadan

en sevdiğin şarkıyı beraber mırıldanmadan

öyle uzaktan seviyorum seni

kırmadan

dökmeden

parçalamadan

üzmeden

ağlatmadan uzaktan seviyorum

öyle uzaktan seviyorum seni;

sana söylemek istediğim her kelimeyi

dilimde parçalayarak seviyorum

damla damla dökülürken kelimelerim

masum beyaz bir kağıtta seviyorum

“Neyin var?” diye sorduklarında, neyden başlayacağımı bilmiyorum. o yüzden “hiçbir şey” demek daha kolayıma geliyor. koskoca sancıyı bir hiçbir şeye sığdırıyorum...!

Yaralayan da, yarayı dağlayan da, İyileştirip yaraya kabuk bağlayan da, YARADAN'dır.. İmtihandasın Ey İnsan; Sükut et, sabret, şükret !

Bütün olmazlarıma rağmen sen olurum ol

Olur mu?

Sen benim dualarım da sakladığım

Göz Yaşımı içime akıttığım

Acıya alıştığım yokluğunda

Rüzgâra karıştığımsın

Sen benim daldığım uzaklarım

En ücra köşelerim

Gizli sığınağım .

Yağmur sonrası toprak kokum

Gün ışığın da içimi ısıtanım

Sen benim adını koyamadığım

Sevdikçe doyamadığımsın

Kaçıp kurtulamadığım

Varıp kavuşamadığım .

Yandıkça yandığım

Yazdıkça yazdığım

Sebepsiz nedensiz sessizce sevdiğimsin...!!!

Âşk-ı vuslat