Ne Kendimle Anlaşabiliyorum Ne Bir Başkasıyla. Bildiğim Sevdiğim Ne Varsa Geride Bırakıyorum.

Seni seviyorum ama seni unutabilirim,

Sanki hayatıma hiç girmemişsin gibi,

Sıradanlaştırabilirim, herkesleşirsin gözümde,

Canımdan canımı ayırır seni çıkarırım içimden,

Ve diğer insanların arasına bırakırım,

Unutamam değil, unuturum diyorum,

Ama seviyorum, senin kendini sevdiğinden daha fazla,

Belki kendimden bile daha fazla seviyorum seni,

Ki kendimi severim bilirsin,

Seni önümüzdeki birkaç yüzyıl sevebilirim,

Eğer istersem ömrümce bekleyebilirim,

Eğer ayakların ya da kolların olmasaydı seni sevmeye devam ederdim,

Eğer dünyanın bir ucuna gitseydim yine seni sevmeye devam ederdim,

Sen kendini sevmediğin, nefret ettiğinde bile,

Ölseydin bir kazada, seni sevmeye devam ederdim,

Fakat unuturum, çok kişiyi unuttum bu güne kadar,

Kimilerinin yanından yabancı gibi geçtim gittim,

Kimleri yaşarken öldürüp gömdüm içimdeki isimsiz mezarlara,

Seni de unuturum, bana bıraktığın bütün bu acıları da,

Başkasını sevebilirim, bir başkasına aşık olabilirim,

Yerini hiç kimse dolduramaz diyemem,

Senin gibi kimseyi sevemem diyemem,

Çünkü unutmuş olacağım,

Elbet biri çıkar karşıma, beni sever senin gibi,

Mutlu da olurum onunla, mutsuz da olabilirim,

Bir şekilde var olmaya devam ederim,

Seninle ya da sensiz, yaşamaya devam edeceğim,

İşte sorun burada başlıyor,

Tam kırıldığım noktadayım,

İstemiyorum hiçbir şeyi..

ellerini öperken ellerini öperken ellerini öperken ellerini öperken ellerini öperken ellerini öperken ellerini öperken ellerini öperken ellerini öperken ellerini öperken ellerini öperken ellerini öperken ellerini öperken ellerini öperken ellerini öperken ellerini öperken ellerini öperken ellerini öperken ellerini öperken ellerini öperken ellerini öperken ellerini öperken ellerini öperken ellerini öperken ellerini öperken ellerini öperken ellerini öperken ellerini öperken ellerini öperken ellerini öperken ellerini öperken ellerini öperken ellerini öperken ellerini öperken ellerini öperken ellerini öperken ellerini öperken ellerini öperken ellerini öperken ellerini öperken ellerini öperken ellerini öperken ellerini öperken ellerini öperken ellerini öperken ellerini öperken ellerini öperken ellerini öperken

florebo quocumque ferar. -taşındığım her yerde çiçek açacağım.-

ne kendimle anlaşabiliyorum ne bir başkasıyla. bildiğim sevdiğim ne varsa geride bırakıyorum. elimde bir makasla koşuyor ve tüm bağları kesiyorum. istersen özgürlük de buna, istersen ayrıcalık, yalnızlık bu tamamen. geçmişimden bugüne hiçbir şey getirmedim. hiçbir yüz tanıdık değil, hiçbir yere daha önce gelmedim. hep bilmediğim kelimeler var önümde ve harflerim eski, yazacak yeni bir hikayem yok.

“Dünyanın en kötü insanı olduğunu düşündüğün zamanlarda bile dizlerimde uyuyabilirsin.”

it’s borderline actually.

i crave being someone’s first choice so bad. why does no one ever choose me over others?

mütemadiyen dolu bir kafayla, taştan değil ama ağır bir yürekle, gündelik sıkıntıların fizyolojik yansımalarıyla, sana hissettirmediğim ve aslında şikayetçi de olunmayacak bir ton tantana ile yine de seni arıyorum yıllardır. sen bilmezsin ama ben birçok şeyi yonttum, yine sana uydurdum bu aptal kafamla. tüm o aşk mektupları, yirminci yüzyıl icadı elektronik postalar, adını bilmediğim adımı sayıklayanlar tüm sevgiler sana olan sevgimi bütün etti, kırpıp attım fazlalıkları. tüm insan kalabalığını. bulduğumda inkarla, kaybettiğimde yüz yıllık kayıptan doğan ümitsiz birkaç sözle, yine de seni anıyorum. hayatımın hep aynı döneminde, hiç utanmadan yüzümü kızartmadan, yıllardır.

Maggie Vandewalle