Çok Yara Aldım Senden Haberin Olmadan. Çok Kırıldım Senin Yüzünden Sen Bilmeden. Çok Ağladım

Fransızca'da tam olarak seni özledim diyemezmişiz.

"tu me manques" dermişiz en fazla, ki bu sen bende eksiksin demekmiş;

özlemek ;

Fransızlara göre eksilmekmiş.

Sen beni hiç tanımadın. Sadece tanıdığını sandın.

Bazı geceler seni düşünmekten nasıl mutluluk

duyduğumu bazı gecelerde ise seni düşünmenin

bana nasıl acı verdiğini hiç bilmedin. Sana nasıl

tutkuyla bağlı olduğumu, senden vazgeçmeyi hiç

istemedim. Sen hayatıma da dokundun. Bana

hayat da verdin, nefes aldığımı da hissettirdin.

Ama şimdi her şey bana bir o kadar uzak

imkansız geliyor. Hayatlarımıza bir daha

girmeyeceğimizi hatta belki sonsuza kadar seni

göremeyeceğimin farkındayım. Ben senin için

sıradan biriydim. Herkesle aynıydım. Bir zamanlar

sevdiğin ama çok kısa bir süre sonra senin için

sıradanlaşan biriydim.

Belki de en çok canimı yakan şey budur.

Sen benim için o kadar farklı, anlamli ve özelken

benim senin için herkesle aynı olmamdı. Sen beni

tanıdın ama aslında hiç tanımadın. Bakışlarımın

ardındaki korkuyu, merakı ve düşünceleri hiç

bilemedin. Hayatinda bu kadar olmadığım birinin

hayatında kalmaya daha fazla çabalayamazdım.

Kalbim artık buna dayanmıyordu.

Sensiz olmak istemiyorum lakin iliklerime kadar

da sensizliği tadıyorum. Işte bu yüzden bu

satırları beni tanıdığını sanıp aslında hiç

tanımamış olan sana adıyorum

"Gelecekse beklenen beklemek güzeldir. ...

Belki fazla yazıyorum. ...

"Beklemek acı verir. ..

"Sevmek, beklemek değildir, Sevmek, eyleme geçmektir, Sevmek, bir şeyler almak değil, Bir şeyleri çıkarsız sunmaktır." ...

"Annem gözyaşları için ekmek kırıntısı gibi değerlidir derdi.

yakar

Çok fazla sevmeyin,

Çok fazla güvenmeyin ve çok fazla ümit etmeyin...

Çünkü bu çok fazla yaptığınız şeyler bir gün,

Çok fazla canınızı ..

Hissettim ki benim düşüncelerim de dayanıksız bir avuç kor gibidir, kül olmuştur.

Tutunacak bir sen

gönder bana içinde sana

Kavuşmak olsun...

@1duygusalhikayem

Mutlumuyduk sanki

Nefes alıyordu sadece aşkımız

Hiç bir iddası olmadan kısa çubuğu çekmiş

Durmuşuz...

paramparça oldum görmedin

Her bir parçam savruldur ayrı yerlere

Ama nafile, aramızdaki bütün yollar kapalı... Bütün dallar kesik... Yokluğun buz gibi soğuk... Üşüyorum... Yüreğim de donmuş sanki, gözlerim de... Ateşler içinde bedenim... Öyle bir üşüme ki, hiç bir şey ısıtmıyor artık. Bütün uzuvlarım uyuşmuş. Ezip geçiyor ruhumu acılar... Yoksun işte, kalbimin kuyusu en hazin sesle inliyor şimdi. Kirpikleri kırılan bir zamanın teninde ağrılı şiirler topluyorum gecelere... Bilirim, sevmek ve özlemek bir ateşe dokunmaktır; yakmaktır yüreğini yangınlarda. Ama ben üşüyorum. Yokluğun buz gibi soğuk. Yakacak bir şeyimde yok… Ağlıyorum, buza dönüşüyor gözyaşlarım… Ağlıyorum, akıp gidiyor gözyaşlarım

Neyi çok bekler ve umarsan o senden uzaklaşır..

Hem ne demiştik;

"İstediğini almak değil, verilene razı olmaktır imtihan.."

Kiminin yükü sırtındadır;

kiminin kafasında;

kiminin yüreğindedir.

Sırttaki yükü paylaşabilirsin; kafandaki yükü ifâde edebilirsin;

Ama yüreğindeki yük acı bir sessizlikten ibaretdir