"nasıl olacak bilmiyorum. ne düzeliyor, ne de kolaylaşıyor. "değişeceğim" diye kendime yalan söyleyemem. ben zehirim. zehirden yapılmışım. içimde zehir var ve dokunduğum her şeyi yok ediyorum. bu benim mirasım. gurur duyabileceğim hiçbir şeyim olmadı. ve beni tanıdığı için daha iyi olan kimse yok."
ablanızın hızlı dönemleri (yaş 4 buçuk)
bir dert, kırk düğümle bağlansa; inşirâh hepsini koparır
normal bir insan gibi "seni seviyorum" demez. onun yerine güler, kafasını iki yana sallar ve küçük bir gülümseme ile "aptalın tekisin" der.
felaketler her şey yolunda giderken bir duraksa, mucizeler de bazı kayboluşların güzergâhındadır.
yaşım ne kadar ilerlerse ilerlesin "saçlarını kurutmadan uyuma" lafını hiçbir zaman dinlemem herhalde (yine grip oldum)
sevişelim tüm gün canla başla
içimi yakan delip geçen ateş sensin
beni sevmesen de görmesen de hayat sürerdi yine