Ahu'da Sevmiştir Elbet Kaan'ı Ama Bu Engel Miydi Intihara?

insanların karakterlerini çözmeye başladığımdan beri gözlerim duygusuz bakıyor.

“Mükemmeliyete değil kusurların güzelliğine inanan biriyim. Dağınık saçlara, asimetrik yüzlere, özensiz kıyafetlere, morluklara, kesiklere, çiziklere ve parça bütün ilişkisi olmayan her şeye. İnsanı özel kılan, diğerlerinden ayıran ve şahsa münhasır olan her kusura aşığım.”

12 yıllık arkadaşımla aylar sonra tekrar konuşmaya başlayınca içimdeki boşluk hissinin tam anlamıyla olmasada gittiğini hissediyorum belki de boşluk hissi tamamen budur geçmişteki insanların hayatınızdaki yeridir benim için çok özel birisi ve yazdığına o kadar mutlu oldum ki konuşurken ağladım hatta hâlâ konuşuyoruz ve ben hâlâ ağlıyorum çok tuhaf hissettirdi onunla konuşmak ama güzel bir tuhaflık kendisi adına mutlu olduğum çok şey yaşamış ve onun için gururlanmayı özlemişim onun sevinciyle sevinmeyi özlemişim

Birinin söylemek istediklerini yazması kadar acı bir hikaye daha duymadım...

"Yarım kalan hayallerin, uçar gider..."

Yanmak için direnen sokak lambaları...

Anlamadınız değil. Anlatmadım. Belki de anlatamadım...

İyiyim dediğim zaman, iyi değildim.

Karanlık gece, ıslak gökyüzü... "Her ölümden sonra yağmur yağar." derdi annem, "içimizde sakladığımız gözyaşları gökyüzünden yeryüzüne akar." Belki de bizim içimizdir gökyüzü.

"Ağlamak zorunda olduğunu hissediyorsun ama ağlayamıyorsun çünkü üzgün değilsin sadece hiçbir şey hissetmiyorsun."

"ağrı kesici bitmiş, üni sınavı var, mezun senem bir yıl daha kaybedemem, psikoloğa tekrar mı gitsem ama yeni birine en baştan tekrar anlatmak istemiyorum, neden böyle söyledim ki, ödevim yetişmeyecek, dur müzik açayım, uyuyamıyorum, uyanamıyorum, sorsam mı acaba ama ya istemediği hâlde cevap vermek zorunda hissederse, yine çok uzun konuştum, çok sessiz kaldım, annem ben küçükken beni dövdüğü için pişman mıdır, nasıl kendimi anlatabilirim, zaten anlamayacaklar daha çok üzüleceğim, yorgunluğum hiç geçmiyor, düşüncelerimi susturmak zorundayım, odaklanamıyorum, hava mı alsam biraz, gün içinde tek başıma o kadar da kötü hissetmiyorum eve gelmesinler, hadi artık gelsinler çok sıkıldım, ailemle çok güzel zamanlar geçiriyorum, keşke başka şehirde Nilay'la yaşasam, kimseyle konuşmak istemiyorum, boş boş tüm günümü anlatmak istiyorum, yalan söylüyor, kimseyle tanışmak istemiyorum, hayatıma yeni arkadaşlar alsam çok güzel olur, bizimkiler sinirli evde yokmuşum gibi davranmalıyım, kulaklığım nerede, su içmeliyim çok halsiz hissediyorum ama kusmak istemiyorum, yemek yemeyi unutmuşum, çok fazla yedim bugün, gece uyursam kabus görürüm gün içinde uyumalıyım, depremde bunları giymiştim tekrar giyemem, zihnimde çığlık sesleri var, gözümün önünden gördüğüm cesetler gitmiyor, ders çalışmam lazım ama odaklanamıyorum, uyursam gerçeklikten soyutlanırım uyumalıyım, resim çizmeye ilham kalmadı, boşvermiş gibi davran, kendimi kandırmaktan sıkıldım, ne hissettiğimi ben de anlayamıyorum, boşluktayım, sadece Nilay'la konuşabiliyorum ama çözemiyoruz, keşke kendimin ablası veya kardeşi olsaydım, değerimi anlamıyorlar, ailem ablam ve kardeşime gösterdiği anlayışı keşke bana da gösterse, alttan alıyorum diye daha çok üstüme geliyorlar, babama anlatsam beni anlar ama birilerine bir şeyleri nasıl anlatırım bilmiyorum, evden çıkmak istemiyorum, eve dönmek istemiyorum, Nilay bize gelsin, kahve içmeliyim, bunaldım, umutluyum geleceğimden, yarın sabah uyanmak istemiyorum..