Bazen Her şey,

tutku, samimiyet ve doğruluk beni kendi gerçeğime giden yolda aydınlatacak.

"göçe yetişememiş bir kuş kadar üşüyor sağ elim.

oysa büyük yüzölçümlü cümleler kurmak için okyanuslar geçecektim."

ben sana uzak, bilinmedik topraklardan çiçekler sundum. sen de bana kendi içinde saklı, henüz duymadığım hikâyeleri fısılda.

onca zaman özlenilen meseleler varken nasıl da birden son buluyor bu özlem, öyle ki özlem ve kavuşma mesafesindeki tutkulu acı umduğuna vardığında özlem hissi hiç gitsin istemiyor. o anın içindeyken de onu özlemek, arzulamak. kalbin onunlayken de özlemle atması istediği. doyumsuzluk.

kitabın arasından bir saç teli çıktı. biri beni unutmuş, ama izini iyi saklamış.

hayatın çoğu anlamda bu kadar acımasız ve adaletsiz oluşu her defasında gözlerimi dolduruyor. tesekkürler, tesekkürler.