Gel ey bahar, benim huzur ve uykumun mayasısın
Acılı gönlümün neşesi, düşüncemin arkadaşısın
Gel ey fasl-ı bahârân mâye-i ârâm u hâbımsın
Enîs-i hâtırım kâm-ı dil-i pür-ıztırâbımsın
yollar çeker uzak dağlar çeker uzak evler yosun muydum kaya mıydım nasıl unuttular*
Bazı şeyleri gereksiz romantize ediyorsunuz gördüğüm kadarıyla. Öyle yağmurlu günün ayazında esen buz gibi rüzgar, hatta allahtan dayak yemiş gibi sert hissettirmesi lazım.
Chicanta
Böyle bir fotoğraf yok. Atatürk'ün de buna ihtiyacı yok.