Karanlikta kediler ustume atladi birden aklim cikti amk
"zavallı hançer," dedi, "sen de, ben de bir kalbe giremedik."
Sesimi göğsüme saklayıp bu şehirden ayrılma vaktim geliyor. Ayrılığı hissediyorum. Hiçbir yere ait olamamanın ayak seslerini ben çocukluğumdan tanırım. Hiçbir ev kapısını açmaz bana. Hiçbir yürek ev olmaz biliyorum.
Les savates du bon Dieu (Jean-Claude Brisseau, 2000)
Sizin postları içerde yakıyorum
Ağlayacağım biraz öyle işte
Valla kanka sikimde degilsin acikcasi