"Türkiye'nin Geleceği çelikten Yoğruluyor; Belki Biz Olmayacağız Ama Bu çelik Aldığı Suyu Unutmayacak..."

Kemal Tahir, ilk öykülerini 1941’de hapisteyken yayımladı, daha sonra romana geçti. Dört öyküsünü topladığı Göl İnsanları adlı kitabını okuyan Nâzım Hikmet, “Göl İnsanları, Türk Edebiyatı’nın en güzel dört hikayesi olarak kalacaktır.” demiştir.

“Uyuyor işte… Su, neden uyumazmış. Bizde “Su uyur, düşman uyumaz.” derler. Deniz homur homur homurdanırken, bilmez misin, bunun kılı kıpırdamaz. Sana bir şey söylesem inanır mısın Hamdi? Göl kısmı, suların aptalıdır. Hamdi küreklerin sapına doğru gülümsedi:

— Suyun akıllısı, aptalı olur mu, Ağazade ?

— Denize bakarsan göl aptal, şuna bak… Koca İstanbul’a su veren adam hali var mı şunda?

— Sahi, Ağazade. Bütün İstanbul evlerine suyu burası verir. Sen buralısın, bilirsin, suyu acaba azalır mı?” (Göl İnsanları)

Kemal Tahir, Piraye ve Nazım Hikmet – Çankırı Cezaevi

Birşey sorabilir miyim.

Benden sonra,yüreğine birisini aldın mı?

Sensiz geçen bir Nisan akşamı..

Kaç nisan geçti 2015 den beri.