Biraz yaşayacaktık, biraz da gülecektik.
Sonra ölüp gideceğiz zaten.
Neden bu kadar ağır yaralar açıldı ki ruhumuzda?
Neden bu kadar kırgınlık birikti
kalbimizde?
Anlamadım, hiç anlayamadım…
“Bazen;
Hayat yorar insanı…
Şarkılar yorar..
Beklemek yorar..
Özlemek yorar..
Affetmek yorar..
Hoş görmek yorar..
Boş vermek bile yorar..
Ve insan susar..
Her şeye, herkese rağmen..
Elinden gelen tek şeyi yapar;
Bağıra bağıra susar…”
Sesin yağmurun tıpırtısı
Çimenin serinliği
Titreyen yıldızlar
Çatlayan nar
Elmanın kokusu
Sesin tenimde oynaşan bahar
Çöldeki o tek bulut
Yüreğime damlayan karanfil
Akşamın mor cıvıltısı
Sesin alnımdaki ak çizgi
Sözde duruluk
Adanmış mutluluk
Yüreğimdeki kutsal yortu
Sesin sabahın uyanışı
Bahçemdeki yangı
Bayrağın dalgalanışı
Direnişi bir halkın
Sesin kucak kucak yolculuk
Uzak adalardan çağrı
Gidilmemiş terli yollar
İzini kaybetmiş su
Sesin koynumdaki aşk
Kalbimin sahillerinde çırpıntı
Boynuma dolanan rüzgâr
Ölümlünün son arzusu...
FİGEN SARİYE