Ten Tene Olsak Alev Alırız

Herkes yaşamayı sevdiği için ölmeyi tercih etmiştim şimdi ise herkes ölüm istiyor napacağım bilmiyorum.

“Depresyondayım. Tüm duvarlar ölmemi istiyor. Kelimeler bile cümle olmak istemiyor dünyamda. Beynim bana düşman gibi sürekli hatırlamak istemediğim şeyleri hatırlatıyor. Sürekli bi itiş kakış var. Metrobüs doluluğunda bi beynim var. Yemek yesem ne değişecek? Ölmeliyim, ölmeliyim ki sussun şu beyin.”

yatmadan önce söyleyecek bir şeyin var mı tavan

mutlu'ydum oysa ki.

yazmıyorum çünkü mutluyum.

benim frekans bi' seni okeyliyo

Sweatimin kapüşonunu örtüp kulaklığımı takınca kendi gezegenimde gibi hissediyorum ne güzel nüfusu 1

her şey göründüğü gibi olsaydı, eline aldığın deniz suyu mavi olurdu

Kafamın içinde susmaları için yalvardığım sesler var.

bir gece yarısı kapısına gidip “sen farkında değilsin ama gençliğim elinde çürüyor ” diye bağırmak.

Kendimi on sene sonra sevdiğim kadınla beraber bir köprüde görüyorum. Şey diyorum hatta ona “ Biz ne badireler atlattık sevgilim. bunu da atlatırız. Hadi..”