Sus, Ağlama Artık Yüreğim.

Yokluğun, Cehennemin öbür adıdır. Üşüyorum, kapama gözlerini...!!!

Ahmed arif

Tarifsiz bir sevdada kimliksiz bir sessizliktin

Haykırışlarla çağlarken yüreğim durgun limanımdın

Sen adını koyamadığım

Senin adın kavuşmak olsun

Seni beklemek ölümü beklemek gibi Ölüm...

gelir elbet Ya sen...!

Ahmed Arif...

HOŞ GELDİN

ESKİYEN YÜZÜMÜN YENİ GÜLÜMSEYİŞİ,

Hoş geldin!

Seni olmadığın zamanlarda da sevmiştim,

Olmadığın baharlarda da…

Ama hiç bu kadar telaşlanmamıştım.

Beklememişiz üstelik birbirimizi…

Birlikte ıslandığımız yağmurlarımız yok…

Ne kavgalarımızın adı bir olmuş,

Ne “dost” diye baktığımız yüzler…

Ayrı ayrı akmış göz yaşlarımız.

Ben, asırlardır okşamamışım yanağını,

Senin yüzün ağlamaktan yorulmuş…

Ama yine de

HOŞ GELDİN

ESKİYEN YÜZÜMÜN YENİ GÜLÜMSEYİŞİ,

Hoş geldin!

Bir, yüzün vardı görmediğim,

Bir, sesin…

Hiç duymadığım…

Kokunu çiçeklerle tanımlayamazdım.

Dokunmadım, bilemezdim

Ellerinin beyazlığını.

Hangi şarkının neresinde,

Hangi şiirin en sevdalı sözünde

Çıkacaktın, bilemezdim.

Dilimin ucundaydın hep,

İşte; şimdi düşüverdin!

HOŞ GELDİN

ESKİYEN YÜZÜMÜN YENİ GÜLÜMSEYİŞİ,

Hoş geldin!

“Ağır ağır çıkılan bir merdiven” yok…

Eskittiğin yıllardan değil,

Sızlayınca yüreğin, anlıyorsun:

Yine gecikmişsin…

Sen, yeni yeni öğreniyorsun sevmeyi,

Bense çoktan düşürmüşüm aklıma ölümü.

Gönlün bedene baş kaldırdığı yerdeyim…

Ama yine de

HOŞ GELDİN,

ESKİYEN YÜZÜMÜN YENİ GÜLÜMSEYİŞİ,

Hoş geldin!

Yaralayan da, yarayı dağlayan da, İyileştirip yaraya kabuk bağlayan da, YARADAN'dır.. İmtihandasın Ey İnsan; Sükut et, sabret, şükret !

"Kadınlar bir gün çekip gittiklerinde, peşlerinde ’yetim-öksüz’ kalan çok olur.

Mutfaktaki dolap, perdeler, kavanozun içindeki eski düğmeler, özenle saklanmış küçülmüş giysiler, dolap diplerindeki kurdeleler...

Çekmecenin dibinde artık kimsesizdir eski tarak.

Sabah karanlığında mutfaktan gelen tıkırtılar susar, yetim kalmıştır tabaklar.

Bir kadın gittiğinde hep suyu unutulur saksıların.

Sık sık boynunu büker ’sarıkız’.

Teki kalmış o eski bardağın anlamını bilen olmaz, değerini kimse anlayamaz krom hac tasının.

Balkon artık sessizdir.

Koridor kimsesiz.

(.......)

Bir kadın gittiğinde...

Bir kadın gittiğinde ne çok kişi gider aslında; bir ağır işçi, bir temizlikçi, bir bakıcı, bir bahçıvan, bir muhasebeci...

Bir anne gider...

Bir dost...

Bir arkadaş...

Bir sevgili...

Ne çok kişi yok olur aslında, bir kadın gittiğinde..."

“Rabbiniz yalnız kendisine kulluk etmenizi ve ana-babaya iyilik etmeyi (emir) buyurmuştur. Eğer onlardan biri veya her ikisi,senin yanında iken ihtiyarlayacak olursa, onlara karşı; «Öf!» bile demeyesin,onları azarlamayasın.İkisine de hep tatlı söz söyleyesin.”(el-İsrâ, 23)

Sevgili Peygamberimiz -sallâllâhu aleyhi ve sellem-bu hususu birçok hadîs-i şeriflerinde müjde mahiyetinde şöyle dile getirmiştir:

“Ana-babasına itaat eden, ikram ve ihsanda bulunana ne mutlu! Allah-celle celâlühû-onun ömrünü artırsın.” (Heytemî, Mecmau’z-Zevâid, c. VIII, s. 137)

Mü’min, ana-babasına iyilik ve ihsanda bulunursa; Cenâb-ı Hak da o insana ihsan,ikram ve yardımda bulunur.

"Ana-babanın yüzüne sevgi ile bakmak ibadettir.” (Ebu Nuaym)

“Kim ana-babasının yüzüne şefkat ve merhametle bakarsa, Allah Teâlâ onun için makbul olan bir haccın sevabını yazar.” (Nehc’ul- Fesaha)

"Ne kötüdür insanın aklıyla yüreği arasında çaresiz kalması.

Ne kötüdür ona an kadar yakın,bir asır kadar uzak olması!"

"Ve bilir misin"

Ne acıdır insanın bildiğini anlatamaması...

"Ben"deyip susması,"Sen"deyip ağlamaklı kalması..

N.Hikmet RAN.

Beni hor görme kardeşim

Sen altınsın ben tunç muyum

Aynı vardan var olmuşuz

Sen gümüşsün ben sac mıyım

Ne var ise sende bende

Aynı varlık her bedende

Yarın mezara girende

Sen toksun da ben aç mıyım

Kimi molla kimi derviş

Allah bize neler vermiş

Kimi arı çiçek dermiş

Sen balsın da ben cec miyim

Topraktandır cümle beden

Nefsini öldür ölmeden

Böyle emretmiş yaradan

Sen kalemsin ben uç muyum

Tabiata Veysel aşık

Topraktan olduk kardaşık

Aynı yolcuyuz yoldaşık

Sen yolcusun ben bac mıyım

AŞIK VEYSEL

Elmas yontulmadan İnsan ise dini eğitim ve terbiye almadan mükemmelliğe ulaşamaz...!