If I Have Learned Anything In This Long Life Of Mine, It Is This: In Love We Find Out Who We Want To

Mutlu yaşayamayacaksam en azından onurlu ölürüm derdim hep Galiba senin varlığınla her ikisine birlikte sahip olabileceğim

Güzel bir manzara. Kalbime gidiyor..

“Summer with Monika” dir. Ingmar Bergman (1953) screening on a side of a barn in Iowa, USA.

Should I tear my eyes out now? Everything I see returns to you somehow

Should I tear my heart out now? Everything I feel returns to you somehow

‘kucaklamak isterdi ölümü ve sonsuzu, ölü buldu onu sabah rüzgarı. ölü buldu onu sabah rüzgarı. ölü buldu onu sabah rüzgarı. yamalı bir yıldızdı ilerde ışıyacak, demekle özetliyor: bu dünyada yalnızız, olmadı kimseye lazım, aranmadı, eski bir yara izi sızladı her eğilişinde insanlara, eski bir yara izi sızladı her eğilişinde insanlara, eski bir yara izi sızladı her eğilişinde insanlara, eski bir yara izi sızladı her eğilişinde insanlara, eski bir yara izi sızladı her eğilişinde insanlara, doğduğu günden beri kalbinde bir delik almak için bütün sızıları içine, çare yok dünyadan gideyim gayrı’

Tutunamayanlar'a yeniden başladım. (17.02.22)

Well I've got thick skin and an elastic heart

But your blade it might be too sharp

I'm like a rubber band until you pull too hard

But I may snap when I move close

But you won't see me fall apart

'Cause I've got an elastic heart

Gidenin arkasından gelen

gideni bulacak mı zannediyorsun?

Ben zannetmiyorum bunu.

Iyisi mi,beni yaktırırsın,

odanda ocağın üstüne korsun

içinde bir kavanozun.

Kavanoz camdan olsun,

şeffaf, beyaz camdan olsun

ki içinde beni gorebilesin

Fedakarliğimi anlıyorsun

vazgeçtim toprak olmaktan,

vazgeçtim çiçek olmaktan

senin yanında kalabilmek için.

Ve toz oluyorum

yaşiyorum yanında senin.

Sonra, sen de ölünce

kavanozuma gelirsin.

Ve orada beraber yaşarız

külümün içinde külün

ta ki bir savruk gelin

yahut vefasız bir torun

bizi ordan atana kadar...

Ama biz

o zamana kadar

o kadar

karışacağız

ki birbirimize,

atıldığımız çöplükte bile zerrelerimiz

yan yana düşecek.

Toprağa beraber dalacagız.

Ve bir gün yabani bir çiçek

bu toprak parçasndan nemlenip filizlenirse

sapında muhakkak

iki çiçek açacak :

biri sen

biri de ben.

Biz buradayken, beraberken, bir bağlantımız olduğunu düşündüm, Çok sevdik, geç uyuduk, geç uyandık Her yere beraber gidiyorduk Her sabah kahvaltıda bir yumurtalı sandviç paylaştık Harika olduğumuzu düşünüyorum, bizken, beraberken Sen akıllısın Eğlencelisin En iyi oda arkadaşı En iyi ortak En iyi meslektaş  Sensin En çok sensin Hayatımda gördüğüm en güzel kadın Gülüşün beni her zaman mutlu edebilir. Hadi bakalım dünya bitti, hadi kapatıp gidelim, Depresyonda olabilirim üzgün olabilirim ama sana baktığımda Seninle konuştuğum zaman Sevdiğini duyduğumda, ve gülüşüne baktığımda Bana whatsapp'tan mesaj attığında Ve bana bir emoji gönderdiğinde Kalbim göğsümden fırlıyor gibi hissediyorum Sen en tanıdığım en iyi insansın, ve Leibniz haklıydı bu varolan evrenlerin en iyisi, ve Oğuz Atay o 500. Sayfadan itibaren ne anlatmaya çalışmış artık anlıyorum, seni tanımadan önce ağaçların çiçek açtığı ve yaprak döktüğü mevsimleri hep kaçırırmışım, gerçekten.