Kafamda Yıllardır Bittiğinde Bile Başa Saran Hep Aynı şarkı, Bu Döngü Içinde Kaybolup Gittim.

Neyin eksik diye soruyorsun. Yaşam, eksik olan bu işte! İçimde bir şeyler öldü gibi. Korku, acı, yalnızlık duymuyorum; bir cesetim ben.

"Ancak yeni doğan bir bebek baştan başlayabilir. Sen, ben ... biz artık geçmiş zamanız. Bir anlık öfke, binlerce sahne. Oyuz biz."

Sabahın beşinde aklıma gelen şarkılar var.

Derler ki; insan dünyaya gelmeden önce kaderini görür, yaşayacaklarını bilir ama unutmayı tercih edermiş. Acaba ne gördüm de bu hayatı yaşamaya değer buldum, bilmiyorum. Ama bildiğim bir şey varsa bu hayatı yaşamaya değer kılan şey her neyse ona ihtiyacım var.

Bir gün her şey yoluna girerse, umarım hala hevesim ve isteğim kalmış olur.